توکل در آینه‌ی روایات
چهارشنبه, ۱۴ بهمن ۱۳۹۴، ۰۷:۰۵ ب.ظ
امام صادق علیه السلام: لا تَدَعْ طَلَبَ الرِّزقِ مِن حِلِّهِ فإنّهُ أعوَنُ لَک على دِینِکَ، و اعقِلْ راحِلَتَکَ و تَوَکَّلْ؛ به دست آوردن روزى حلال را رها مکن؛ زیرا روزى حلالْ تو را در دینت بیشتر کمک مى‌کند، زانوى اشترت را ببند و آنگاه توکّل کن. أمالی شیخ طوسی 193/326.
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله عدّه‌اى را دید کشاورزى نمى‌کنند. به آنها فرمود: شما چه کاره‌اید؟ عرض کردند: ما توکّل‌کنندگانیم. فرمود: لا، بَل أنتُمُ المُتَّکِلونَ. یعنی نه، شما سربار [دیگران] هستید. مستدرک الوسائل ح 12789.
امام صادق علیه السلام: أَیُّمَا عَبْدٍ أَقْبَلَ قِبَلَ مَا یُحِبُّ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَقْبَلَ اللَّهُ قِبَلَ مَا یُحِبُّ؛
هر بنده‌اى که به آنچه خداى عز و جل دوست دارد، روى آورد خدا به آنچه او دوست دارد، روى آورد. اصول‌کافی، ج2، ص65
امام صادق علیه السلام: مَن یَثِقَ بِاللّهِ یَکفِهِ ما أهَمَّهُ مِن أمرِ دُنیاهُ و آخِرَتِهِ؛
هر که به خدا اعتماد کند، خداوند کارهاى دنیا و آخرتش را، که او را بى‌قرار کردهاند، کفایت مى‌کند. تحف‌العقول، ص 304
امام صادق علیه السلام: إِنَّ الغِنى و َالْعِزَّ یَجولانِ فَإِذا ظَفِرا بِمَوْضِعِ التَّوَکُّلِ أَوْطَنا؛
بى‌نیازى و عزّت به هر طرف مى گردند و چون به جایگاه توکل دست یافتند در آنجا قرار مى گیرند. کافى ج 2، ص 65، ح 3
امام جواد علیه السلام: ثلاثٌ مَنْ کُنَّ فِیهِ لَمْ یَنْدَمْ تَرْکُ الْعَجَلَةِ وَ الْمَشُورَةُ وَ التَّوَکُّلُ عِنْدَ الْعَزْمِ عَلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَل؛
سه چیز است که هر کس آن را مراعات کند، پشمیان نگردد: 1- اجتناب از عجله، 2- مشورت کردن، 3- توکل بر خدا در هنگام تصمیم گیری. کشف الغمة (ط - القدیمة) ج 2، ص 349.
امام موسی کاظم علیه السلام: مَنْ أَرَادَ أَنْ یَکُونَ أَقْوَى النَّاسِ فَلْیَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّه؛
هر که می‌خواهد که قویترین مردم باشد بر خدا توکل نماید. فقه الرضا ص 358
امام باقر علیه السلام: مَنْ تَوَکَّلَ عَلَى اللّه لا یُغْلَبُ و َمَنِ اعْتَصَمَ بِاللّه لا یُهْزَمُ؛
هر کس به خدا توکل کند، مغلوب نشود و هر کس به خدا توسل جوید، شکست نخورد. جامع الاخبار، ص 118
امام علی علیه السلام: حسن توکّل العبد على اللّه على قدر ثقته به؛
نیکوئى توکل بنده به خدا، به اندازه‌ی اعتمادش به اوست.
امام علی علیه السلام: الغِنَی الاکبَر، الیاسُ عَمّا فی ایدِی النّاسِ؛
بزرگترین بی نیازی، نومیدی از چیزهایی است که در دست مردم است. نهج البلاغه، حکمت ۳۴۲.
امام جواد علیه السلام: الثقه بالله تعالی ثمن لکل غال وسلم الی کل عال؛ اعتماد به خدای متعال، بهای هر چیز گرانبها ونردبانی به سوی همه بلندی هاست. بحار الأنوار، ج78، ص364.
