در راه وصال دوست
حضرت داوود علیه السلام در حال عبور از بیابانی، مورچهای را دید که مرتب کارش این بود که از تپهای خاک بر میداشت و به جای دیگر میریخت از خداوند خواست که از راز این کار آگاه شود مورچه به سخن آمد و گفت: معشوقی دارم که شرط وصل خود را آوردن تمام خاکهای آن تپه در این محل قرار داده است.
حضرت داوود علیه السلام فرمود: با این جثه کوچک تو تا کی می توانی خاکهای این تل بزرگ را به محل مورد نظر منتقل کنی و آیا عمر تو کفایت میکند؟
مورچه گفت: همه اینها را میدانم ولی خوشم که اگر در این راه بمیرم به عشق محبوبم رسیدهام، به عشق محبوبم مردهام.
«و هر کس [به قصد] مهاجرت در راه خدا و پیامبر او از خانه اش به درآید سپس مرگش دررسد پاداش او قطعاً بر خداست و خدا آمرزنده مهربان استـ» (سورهی نساء آیه۱۰۰)
- ۶ نظر
- ۲۸ مهر ۹۵ ، ۱۵:۱۸