امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: کشاورزی و درختکاری کنید؛ به خدا قسم! آدمیان کاری حلال‌تر و پاکیزه‌تر از آن نکرده‌اند. بحار الانوار ج۱۰، ص ۳۶۸
امام صادق علیه السلام فرمودند: زندگی جز با سه چیز خوش نمی‌شود: هوای پاک، آب فراوان و گوارا و زمین نرم و آماده زراعت. تحف العقول، ص۳۲۰
پیامبر صلی الله علیه و آله :نخل را نسوزانید و آن را در آب غرق نکنید. درخت بارور را قطع نکنید و زراعت را به آتش نکشید؛ زیرا شما نمی‌دانید، شاید در آینده به آن نیازمند شوید. کافی، ج۵، ص۲۹
امام کاظم علیه السلام: سه چیز دیده را روشنى می‌بخشد: نگاه به سبزه، نگاه به آب جارى و نگاه به صورت زیبا. الخصال ص۹۲
تا حدّ امکان چیزی از دیگران طلب نکن اگر یک وقتی مجبور شدی چیزی از دیگران بخواهی از کسی بخواه که دست ردّ به سینه‌ات نزند.
امام صادق علیه السلام می‌فرماید: لا تَسأل مَن تخافُ أن یَمننَعَک؛ حاجت نخواه از کسی که می‌ترسی حاجتت را برآورده نکند. منتخب میزان الحکمة، ح2901
پیامبر گرامی اسلام صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمودند: این شش چیز را شما قبول کنید، ما هم در مقابل، بهشت را برای شما ضمانت می کنیم:
۱. إِذَا حَدَّثْتُمْ فَلَا تَکْذِبُوا؛ هرگاه سخن گفتید، دروغ مگویید.
۲. وَ إِذَا وَعَدْتُمْ فَلَا تُخْلِفُوا؛ هر گاه وعده دادید، خُلف وعده نکنید.
۳. وَ إِذَا ائْتُمِنْتُمْ فَلَا تَخُونُوا؛ هرگاه امین‌تان دانستند، خیانت نکنید. در امانت مالی، امانت موقعیت و مسئولیت، امانت سخن و حرف و خبر خیانت نشود.
۴. وَ غُضُّوا أَبْصَارَکُمْ؛ چشمانتان را از چیزهایی که خلاف محارم الهی است، فرو بندید.
۵. وَ احْفَظُوا فُرُوجَکُمْ؛ شهوت خودتان را نگه دارید.
۶. وَ کُفُّوا أَیْدِیَکُمْ وَ أَلْسِنَتَکُمْ؛ مراقب باشید تا آخر عمرتان کسی از دست و زبان شما ظلم و آسیب نبیند.
الامالی شیخ صدوق، صفحه‌ی ۱۵۰
امام صادق علیه السلام: لا تَدَعْ طَلَبَ الرِّزقِ مِن حِلِّهِ فإنّهُ أعوَنُ لَک على دِینِکَ، و اعقِلْ راحِلَتَکَ و تَوَکَّلْ؛ به دست آوردن روزى حلال را رها مکن؛ زیرا روزى حلالْ تو را در دینت بیشتر کمک مى‌کند، زانوى اشترت را ببند و آنگاه توکّل کن. أمالی شیخ طوسی 193/326.
پیامبر خدا صلى الله علیه و آله عدّه‌اى را دید کشاورزى نمى‌کنند. به آنها فرمود: شما چه کاره‌اید؟ عرض کردند: ما توکّل‌کنندگانیم. فرمود: لا، بَل أنتُمُ المُتَّکِلونَ. یعنی نه، شما سربار [دیگران] هستید. مستدرک الوسائل ح 12789.
انسان جز ضعف و ناتوانی چیزی ندارد، ابتداى او نطفه و پایانش مردارى بدبو است، روزى او در اختیار دیگرى است، از همان بچگی نه می‌تواند گرسنگی و تشنگی خود را رفع کند، نه می‌تواند جلوی ادرار و مدفوعش را بگیرد!
بزرگ‌تر هم که می‌شود، زیاد فرق نمی‌کند مگر اندکی. پس به این ظاهر مادی‌اش اصلاً نمی‌توان دل بست که خیلی ناچیز است. نه به چهره‌ی زیبایش می‌تواند دل ببندد و نه ثروتش و نه مقامش؛ زیرا همه‌ی آنها چند روزی مهمان انسان است و بزودی از بین می‌روند.
پس سرمایه‌ی انسان چیست؟ سرمایه اصلی انسان چیزی است مشترک بین همه انسان‌ها که می‌تواند همین موجود ضعیف را تا آنجا ببرد که حتی فرشتگان مقرب الهی به آنجا راه ندارند. فقط کافی است که انسان زنگار قلب خود را کنار بزند و به‌جای پرداختن به شهوات، به این سرمایه‌ای که رایگان در اختیارش قرارگرفته و نامش فطرت است، بنگرد که فرمود:
فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنیفاً فِطْرَتَ اللَّهِ الَّتی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیها (روم،30)
پس روی خود را با گرایش تمام به حقّ، به سوی دین کن؛ با همان فطرت و سرشتی که خدا مردم را بر آن سرشته است. می‌بینی؟ دین‌داری اصلاً چیز سختی نیست. هر کس فطرت دارد، علی‌القاعده دین هم دارد. البته اگر با زنگارها خود را آلوده نکرده باشد. اگر روی این فطرت، پرده نکشد.
- مسجدنما با اضافات
آقا امام صادق علیه السلام می‌فرمایند: شخصی محضر رسول خدا مشرف شدند و عرض کردند: ای رسول خدا! علم چیست؟
اول: خاموشی.
دوم: گوش سپردن.
سوم: حفظ و مراقبت کردن.
چهارم: به کار بستن و عمل کردن به آن.
پنجم: انتشار آن.
متن حدیث: جاءَ رَجُلٌ إلى رَسولِ اللّه صلى الله علیه و آله و سلّم فقالَ: یا رسولَ اللّه، ما العِلمُ ؟ قالَ: الإنصاتُ، قالَ : ثُمَّ مَه؟ قالَ: الاستِماعُ، قالَ: ثُمَّ مَه؟ قالَ: الحِفظُ، قالَ: ثُمَّ مَه؟ قالَ: العَمَلُ بهِ، قالَ: ثُمَّ مَه یارَسولَ اللّه؟ قالَ: نَشرُهُ.
..منتخب میزان الحکمة، 404
